Διμεθυλοτρυπταμίνη (DMT)

Διμεθυλοτρυπταμίνη (η), (εσφ. διμεθυλτρυπταμίνη ή διμεθυλτριπταμίνη), (αγγλ. dimethyltryptamine, DMT)



διμεθυλοτρυπταμίνη, DMT, N,N-DMT, ορισμός, λήμμα, χημική δομή, μοριακός τύπος, psychedelic wiki, βικιπαίδεια
Η χημική δομή της
διμεθυλοτρυπταμίνης (DMT)
Επίσης γνωστή και ως Ν,Ν-διμεθυλοτρυπταμίνη και N,N-DMT, είναι ένα ψυχοδηλωτικό που ανήκει στην οικογένεια των τρυπταμινών. Αποτελεί επίσης τη χημική δομή ρίζας για έναν αριθμό άλλων φυσικών και συνθετικών ψυχοδηλωτικών όπως: ψιλοκίνη, ψιλοκυβίνη, και 5-MeO-DMT, για άλλες σημαντικές χημικές ουσίες και για άλλα φάρμακα όπως είναι το φάρμακο κατά της ημικρανίας sumatriptan (σουματριπτάνη). Όταν προσλαμβάνεται, η DMT λειτουργεί ως μια ισχυρή ψυχοτρόπος ουσία.[1] Ανάλογα με τη δόση και τον τρόπο χορήγησης, οι υποκειμενικές επιδράσεις της διμεθυλοτρυπταμίνης μπορεί να κυμαίνονται από βραχύβιες, ηπιότερες ψυχοδηλωτικές καταστάσεις έως ισχυρές καθηλωτικές εμπειρίες· αυτές οι εμπειρίες συχνά περιγράφονται ως μια συνολική απώλεια της σύνδεσης και μια εμπειρία συνάντησης με απερίγραπτα πνευματικά/εξωγήινα όντα και βασίλεια.[2] Οι αυτόχθονες λαοί του Αμαζονίου καταναλώνουν DMT ως την κύρια ψυχοτρόπο ουσία στο αγιαχουάσκα, ένα σαμανικό αφέψημα που χρησιμοποιείται για μαντικούς και θεραπευτικούς σκοπούς. Από την άποψη της φαρμακολογίας, το αγιαχουάσκα συνδυάζει την DMT με αναστολέα της μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟ), ένας αναστολέας του ενζύμου που επιτρέπει στη DMT να είναι δραστική όταν λαμβάνεται δια στόματος.[3]

Η παρουσία της διμεθυλοτρυπταμίνης είναι ευρέως διαδεδομένη σε ολόκληρο το φυτικό βασίλειο.[4][5] Η DMT απαντά σε ιχνοποσότητες στα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, όπου θεωρείται ότι λειτουργεί ως ένας νευροδιαβιβαστής/νευρορυθμιστής των ιχνοαμινών.[6] Αρχικώς προέρχεται από το βασικό αμινοξύ τρυπτοφάνη και παράγεται τελικώς από το ένζυμο INMT κατά τη διάρκεια του κανονικού μεταβολισμού.[7] Η σημασία της ευρείας φυσικής παρουσίας της διμεθυλοτρυπταμίνης παραμένει απροσδιόριστη. Η DMT είναι δομικά ανάλογη προς το νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη (5-ΗΤ) και την ορμόνη μελατονίνη, και επιπλέον λειτουργικά ανάλογη προς άλλες ψυχεδελικές τρυπταμίνες, όπως 5-MeO-DMT, μπουφοτενίνη, ψιλοκίνη και ψιλοκυβίνη.
1 Ιστορία
2 Βιοσύνθεση
   2.1 Απόδειξη ύπαρξης στα θηλαστικά
         2.1.1 Ενδογενής DMT
         2.1.2 Πίνακας: Η DMT στα σωματικά υγρά και τους ιστούς
3 Φυσικές και χημικές ιδιότητες
   3.1 Διαφορά με την 5-MeO-DMT
4 Φαρμακολογία
   4.1 Φαρμακοκινητική
   4.2 Φαρμακοδυναμική
   4.3 Αντικαρκινικές ιδιότητες
5 Ως ψυχοδηλωτικό
   5.1 «Ψευδαισθήσεις» για νοήμονα όντα
6 Οδοί χορήγησης
   6.1 Εισπνοή
   6.2 Έγχυση
   6.3 Πρόσληψη από το στόμα
7 Επίδραση
   7.1 Οπτικές απεικονίσεις
   7.2 Λίστα επιδράσεων
8 Ανίχνευση στα σωματικά υγρά
9 Προφυλάξεις
    9.1 Προβλήματα
    9.2 Αντενδείξεις
    9.3 Παρενέργειες
    9.4 Πιθανότητα εθισμού
    9.5 Ανοχή
10 Εικασίες βάσει ενδείξεων
11 Νομικό καθεστώς































Ιστορία

Η διμεθυλοτρυπταμίνη συνετέθη για πρώτη φορά το 1931 από τον καναδό χημικό Richard Helmuth Fredrick Manske (1901-1977).[8][9] Σε γενικές γραμμές, η ανακάλυψή της ως μια ουσία που απαντά σε φυσική μορφή, οφείλεται στον βραζιλιάνο χημικό και μικροβιολόγο Oswaldo Gonçalves de Lima (1908-1989) ο οποίος, το 1946, απομόνωσε ένα αλκαλοειδές το οποίο ονόμασε nigerina (nigerine) από το φλοιό της ρίζας jurema preta, που αναφέρεται στο φυτό Mimosa tenuiflora.[9][10][11] Ωστόσο, σε μια προσεκτική εξέταση της υπόθεσης, ο Τζόναθαν Οτ (Jonathan Ott) δείχνει ότι η εμπειρική φόρμουλα για τη νιγερίνη (nigerine) που προσδιορίστηκε από τον Gonçalves de Lima, η οποία περιλαμβάνει κυρίως ένα άτομο οξυγόνου, μπορεί να ταιριάξει μόνο μια μερική, «ακάθαρτη» ή «μολυσμένη» μορφή της DMT.[12] Ήταν μόλις το 1959, όταν ο Gonçalves de Lima προμήθευσε τους αμερικανούς χημικούς με ένα δείγμα από τη ρίζα του φυτού Mimosa tenuiflora, οπότε και προσδιορίστηκε σαφέστερα η DMT στο παρόν φυτικό υλικό.[12][13] Λιγότερο ασαφής είναι η περίπτωση της απομόνωσης και της επίσημης αναγνώρισης της DMT το 1955 σε σπόρους και λοβούς του φυτού Anadenanthera peregrina από μια ομάδα Αμερικανών χημικών με επικεφαλής τον Evan Horning (1916-1993).[12][14] Από το 1955 η διμεθυλοτρυπταμίνη (DMT) έχει βρεθεί σε ένα πλήθος οργανισμών: σε τουλάχιστον πενήντα είδη φυτών που ανήκουν σε δέκα οικογένειες,[4], και τουλάχιστον τέσσερα είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένου ενός γοργόνειου (τάξη Γοργονάκεια)[15] και τρία είδη θηλαστικών.

Ένα ακόμη ιστορικό επίτευγμα είναι η ανακάλυψη της διμεθυλοτρυπταμίνης στα φυτά που χρησιμοποιούνται συχνά από τους ιθαγενείς του Αμαζονίου ως συμπληρωματικά του αναρριχητικού φυτού Banisteriopsis caapi κατά την παρασκευή του αφεψήματος του αγιαχουάσκα. Το 1957, οι Αμερικανοί χημικοί Francis Hochstein και Anita Paradies εντόπισαν την DMT σε ένα "υδατικό εκχύλισμα" των φύλλων ενός φυτού που ονομάζεται Prestonia amazonicum το οποίο περιέγραψαν ως «συνήθως αναμιγνυόμενο» με Βanisteriopsis caapi.[16] Η έλλειψη κατάλληλης βοτανικής ταυτοποίησης του Prestonia amazonica σε αυτή τη μελέτη, οδήγησε τον Αμερικανό εθνοβοτανολόγο Ρίτσαρντ Σούλτες (1915-2001) και άλλους επιστήμονες να εγείρουν σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με την ισχυριζόμενη ταυτότητα των φυτών.[17][18] Μια καλύτερη απόδειξη προέρχεται το 1965 από τον Γάλλο φαρμακολόγο Jacques Poisson, ο οποίος απομόνωσε την DMT ως το μοναδικό αλκαλοειδές από τα φύλλα, που χρησιμοποιούνται από τους Ινδιάνους Αγουαρούνα (Aguaruna), το οποίο ταυτοποιήθηκε ως το αναρριχώμενο φυτό Diplopterys cabrerana (γνωστό τότε ως Banisteriopsis rusbyana).[18] Δημοσιευμένη έκθεση το 1970 διεξαγόμενη από μια ομάδα Αμερικανών ερευνητών με επικεφαλής τον φαρμακολόγο Ara der Marderosian[19], αναφέρει την πρώτη αναγνώριση της DMT στο άλλο κοινώς χρησιμοποιούμενο φυτό την τσακρούνα (Psychotria viridis)[10]  που χρησιμοποιείται στο αφέψημα αγιαχουάσκα. Όχι μόνο ανίχνευσαν DMT στα φύλλα του φυτού Psychotria viridis που έλαβαν από τους ινδιάνους Cashinahua, αλλά επίσης ήταν οι πρώτοι που το ταυτοποίησαν σε ένα δείγμα ενός αφεψήματος αγιαχουάσκα, το οποίο παρασκευάστηκε από την ίδια φυλή ινδιάνων.[10]

Βιοσύνθεση

βιοσυνθετική, διαδικασία, Ν,Ν-διμεθυλτρυπταμίνη, αντικαρκινικό, καρκίνος,
Βιοσυνθετική διαδικασία για την
Ν,Ν-διμεθυλτρυπταμίνη
Η διμεθυλοτρυπταμίνη είναι ένα αλκαλοειδές ινδολίου που προέρχεται από την σικιμική οδό. Η βιοσύνθεσή της είναι σχετικά απλή και συνοψίζεται στην εικόνα στα αριστερά. Στα φυτά, το μητρικό αμινοξύ L-τρυπτοφάνη παράγεται ενδογενώς, ενώ στα ζώα η L-τρυπτοφάνη αποτελεί ένα βασικό αμινοξύ που προέρχεται από τη διατροφή. Ανεξάρτητα από την πηγή της L-τρυπτοφάνης, η βιοσύνθεση αρχίζει με την αποκαρβοξυλίωσή της από ένα ένζυμο αρωματικού αμινοξέος αποκαρβοξυλάσης (AADC) (στάδιο 1). Το προκύπτον αποκαρβοξυλιωμένο ανάλογο της τρυπτοφάνης είναι η τρυπταμίνη. Η τρυπταμίνη, στη συνέχεια, υποβάλλεται σε μια διαμεθυλίωση (βήμα 2): το ένζυμο ινδολαιθυλαμινο-Ν-μεθυλοτρανσφεράση (INMT) καταλύει τη μεταφορά μιας ομάδας μεθυλίου από τον συνπαράγοντα S-αδενοσυλομεθειονίνη (SAM), μέσω πυρηνόφιλης προσβολής, στην τρυπταμίνη. Αυτή η αντίδραση μετατρέπει την SAM σε S-αδενοσυλομοκυστεΐνη (SAH), και δίνει το ενδιάμεσο προϊόν Ν-μεθυλοτρυπταμίνη (NMT).[20][21] Η ΝΜΤ με τη σειρά της διαμεθυλιώνεται με την ίδια διαδικασία (βήμα 3) για να σχηματιστεί το τελικό προϊόν Ν,Ν-διμεθυλοτρυπταμίνη. Η διαμεθυλίωση της τρυπταμίνης ρυθμίζεται από δύο προϊόντα της αντίδρασης: την SAH,[7][22][23] και την DMT[9][23] ενώ τα ex νίνο (πειράματα εκτός του ζώντος οργανισμού) αποδείχτηκαν ως οι πλέον ισχυροί αναστολείς της δραστηριότητας του INMT σε κουνέλια.

Αυτός ο μηχανισμός διαμεθυλίωσης έχει επανειλημμένα και με συνέπεια διαπιστωθεί με ραδιοσήμανση της ομάδας μεθυλίου SAM με άνθρακα-14 (14C-CH3) SAM).[7][20][23][24][25]

Απόδειξη ύπαρξης στα θηλαστικά
Το 1961 ο Julius Axelrod δημοσίευσε στο περιοδικό Science την ανακάλυψη του ενζύμου Ν-μεθυλοτρανσφεράση ικανού να μεσολαβήσει στη βιομετατροπή της τρυπταμίνης σε DMT στον πνεύμονα ενός κουνελιού.[20] Αυτό το εύρημα ξεκίνησε ένα εν εξελίξει επιστημονικό ενδιαφέρον της ενδογενούς παραγωγής DMT σε ανθρώπους και άλλα θηλαστικά.[21][26] Έκτοτε, δύο σημαντικές συμπληρωματικές ομάδες αποδεικτικών στοιχείων έχουν ερευνηθεί: ο εντοπισμός και ο περαιτέρω χαρακτηρισμός του ενζύμου Ν-μεθυλοτρανσφεράση, και αναλυτικές μελέτες για την αναζήτηση της ενδογενώς παραγόμενης DMT στα σωματικά υγρά και τους ιστούς[21].

Το 2013, οι ερευνητές Steven A. Barker, Jimo Borjigin, Izabela Lomnicka και Rick Strassman ανέφεραν την πρώτη, μετά μικροδιαπιδύσεως, ανακάλυψη της DMT στην επίφυση των τρωκτικών.[27]

Ενδογενής DMT
Η πρώτη αξιωμένη ανίχνευση ενδογενούς DMT σε θηλαστικά δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 1965: Οι Γερμανοί ερευνητές F. Franzen και H. Gross αναφέρουν την πιστοποίηση και ποσοτικοποίηση της DMT, μαζί με το δομικό ανάλογό της μπουφοτενίνη (5-OH-DMT), στο ανθρώπινο αίμα και τα ούρα.[28] Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε τέσσερις μήνες αργότερα, η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη τους επικρίθηκε έντονα, και η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων τους αμφισβητήθηκε.[29]

Μια μελέτη των Steven A. Barker, Jimo Borjigin, Izabela Lomnicka και Rick Strassman το 2013 εντόπισε DMT στη μικροδιαπίδυση λαμβανόμενη από την επίφυση ενός αρουραίου, παρέχοντας ενδείξεις της ενδογενούς DMT στον εγκέφαλο των θηλαστικών.[27]

Το 2001, έρευνες που έγιναν σε επιστημονικά άρθρα, επισημαίνουν ότι μερικές από τις αναλυτικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν προηγουμένως για τη μέτρηση των επιπέδων της ενδογενώς σχηματιζόμενης DMT, επέδειξαν αρκετή ευαισθησία και επιλεκτικότητα ώστε να παράξουν αξιόπιστα αποτελέσματα.[30][31] Η χρωματογραφία αερίου, κατά προτίμηση σε συνδυασμό με φασματομετρία μάζας (GC-MS), θεωρείται μια ελάχιστη απαίτηση.[31] Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2005[26], εφαρμόζει την πιο ευαίσθητη και εκλεκτική μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε ποτέ για τη μέτρηση της ενδογενούς DMT:[32] χρωματογραφία υγρού-διαδοχική φασματομετρία μάζας με ιονισμό ηλεκτροψεκασμού (LC-ESI-MS/MS) επιτρέπει την επίτευξη ορίων ανίχνευσης (LOD) 12 με 200 φορές χαμηλότερη (δηλαδή, καλύτερη) από εκείνη που επιτυγχάνεται με τις καλύτερες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη δεκαετία του 1970.

Τα δεδομένα που συνοψίζονται στον παρακάτω πίνακα είναι από μελέτες σύμφωνα με τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις (συντμήσεις που χρησιμοποιούνται: CSF = εγκεφαλονωτιαίο υγρό· LOD = όριο ανίχνευσης· N = αριθμός των δειγμάτων· Ng/L και ng/kg = νανογραμμάρια (10-9 γρ.) ανά λίτρο, και νανογραμμάρια ανά χιλιόγραμμο, αντιστοίχως):



Πίνακας: Η DMT στα σωματικά υγρά και τους ιστούς
(Σημείωση: οι μονάδες έχουν εναρμονιστεί)

Είδος Δείγμα Αποτελέσματα
Psychedelic Wiki
Άνθρωπος Ορός αίματος < LOD (n = 66)[26]
Πλάσμα αίματος < LOD (n = 71)[26]  ♦  < LOD (n = 38)· 1,000 & 10,600 ng/L (n = 2)[33]
Ολικό αίμα < LOD (n = 20)· 50–790 ng/L (n = 20)[34]
Ούρα < 100 ng/L (n = 9)[26]  ♦  < LOD (n = 60)· 160–540 ng/L (n = 5)[31]  ♦  Ανιχνεύθηκε σε n = 10 από GC-MS[35]
Περιττώματα < 50 ng/kg (n = 12)· 130 ng/kg (n = 1)[26]
Νεφρό 15 ng/kg (n = 1)[26]
Πνεύμονας 14 ng/kg (n = 1)[26]
Οσφυϊκό CSF
(εγκεφαλονωτιαίο υγρό)		 100,370 ng/L (n = 1)· 2,330–7,210 ng/L (n = 3)· 350 & 850 ng/L (n = 2)[36]
Αρουραίος Νεφρό 12 &16 ng/kg (n = 2)[26]
Πνεύμονας 22 & 12 ng/kg (n = 2)[26]
Συκώτι 6 & 10 ng/kg (n = 2)[26]
Εγκέφαλος 10 &15 ng/kg (n = 2)[26]  ♦  Μετρημένο στο συναπτικό φυσαλιδώδες τμήμα[37]
Κουνέλι Συκώτι < 10 ng/kg (n = 1)[26]


Διαφορά με την 5-MeO-DMT

διμεθυλοτρυπταμίνη, N,N-DMT, κρύσταλλοι,
Κρύσταλλοι DMT
Η 5-MeO-DMT (5-μεθοξύ-Ν,Ν-διμεθυλοτρυπταμίνη), είναι ένα ψυχοδηλωτικό με δομή παρόμοια με της Ν,Ν-DMT. Μερικές φορές αναφέρεται λανθασμένα η σύντμησή της ως DMT. Ως ένα λευκό, κρυσταλλικό στερεό, είναι επίσης παρόμοια στην εμφάνιση με την DMT. Ωστόσο, είναι πολύ πιο ισχυρή (η τυπικά ατμοποιημένη (vaporized) δόση της 5-MeO-DMT είναι: 5-20 mg), και θα πρέπει να δοθεί προσοχή στη σαφή διάκριση μεταξύ των δύο ψυχοτρόπων ουσιών για την αποφυγή μιας κατά λάθος υπερβολικής δόσης[38]

Φαρμακολογία

Η διμεθυλοτρυπταμίνη επηρεάζει τους υποδοχείς σεροτονίνης 5-ΗΤ1Α, 5-ΗΤ2Α και 5-HT2C, SIGMA-1 (του οποίου είναι ο μόνος γνωστός ενδογενής συνδέτης), και τους ιχνοαμινικούς υποδοχείς συζευγμένους με την G-πρωτεΐνη (ΤΑ).

Φαρμακοκινητική

Η μέγιστη συγκέντρωση DMT (Cmax) που μετρήθηκε στο ολικό αίμα μετά από ενδομυϊκή (ΙΜ) έγχυση (0,7 mg/kg, n = 11)[39] και στο πλάσμα μετά από ενδοφλέβια (IV) χορήγηση (0,4 mg/kg, η = 10)[40] με πλήρεις δόσεις ψυχοδηλωτικών, είναι στην περιοχή από ≈ 14-154 μg/L και 32-204 μg/L, αντιστοίχως. Οι αντίστοιχες μοριακές συγκεντρώσεις της DMT είναι ως εκ τούτου στην περιοχή από 0,074 έως 0,818 μΜ στο ολικό αίμα και 0,170 έως 1,08 μΜ στο πλάσμα. Εντούτοις, αρκετές μελέτες έχουν περιγράψει δραστική μεταφορά και συσσώρευση της DMT στον εγκέφαλο αρουραίων και σκύλων μετά από περιφερική χορήγηση.[41][42][43][44][45] Παρόμοιες διεργασίες ενεργούς μεταφοράς και συσσώρευσης εμφανίζονται πιθανώς στον ανθρώπινο εγκέφαλο και μπορούν να συγκεντρώσουν DMT στον εγκέφαλο αρκετές φορές ή περισσότερες (σε σχέση με το αίμα), καταλήγοντας σε τοπικές συγκεντρώσεις στη μικρογραμμομοριακή ή υψηλότερη κλίμακα. Τέτοιες συγκεντρώσεις αναλογούν με τις συγκεντρώσεις ιστών σεροτονίνης στον εγκέφαλο, οι οποίες έχουν επανειλημμένως καθοριστεί να είναι στο εύρος 1,5-4 μΜ.[46][47]

Στενά συνεκτεινόμενος με την μέγιστη επίδραση των ψυχοδηλωτικών, ο μέσος χρόνος για την επίτευξη μέγιστων συγκεντρώσεων (Tmax) προσδιορίστηκε να είναι 10-15 λεπτά στο ολικό αίμα μετά από ενδομυϊκή έγχυση,[39] και 2 λεπτά στο πλάσμα μετά από ενδοφλέβια χορήγηση.[40] Όταν λαμβάνεται από το στόμα αναμειγνυόμενη σε αφέψημα αγιαχουάσκα, και σε λυόφιλες κάψουλες γέλης (gel) αγιαχουάσκα, το Tmax της DMT καθυστερεί σημαντικά: 107,59 ± 32,5 λεπτά,[48] και 90-120 λεπτά,[49], αντίστοιχα. Η φαρμακοκινητική για την ατμοποιημένη (vaporized) DMT δεν έχει μελετηθεί ή αναφερθεί.

Φαρμακοδυναμική

Η DMT συνδέεται μη επιλεκτικά με συνάφειες <0,6 μΜ στους ακόλουθους υποδοχείς σεροτονίνης: 5-ΗΤ1Α,[50][51][52] 5-ΗΤ1Β,[50][53] 5-HT1D,[50][52][53] 5-ΗΤ2Α,[50][52][53][54] 5-ΗΤ2Β,[50][53] 5-ΗΤ2C,[50][53][54] 5-ΗΤ6,[50][53] και 5-ΗΤ7.[50][53] Μια δράση αγωνιστή έχει προσδιορισθεί στους 5-ΗΤ1Α,[51] 5-ΗΤ2Α και 5-HT2c.[50][53][54] Η αποτελεσματικότητά της σε άλλους υποδοχείς σεροτονίνης παραμένει να προσδιοριστεί. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα είναι ο προσδιορισμός της αποτελεσματικότητάς της στον ανθρώπινο υποδοχέα 5-ΗΤ2Β καθώς δύο δοκιμασίες in vitro (εργαστηριακές δοκιμές) πιστοποίησαν ότι η DMT έχει υψηλή συνάφεια προς τον υποδοχέα αυτό: 0,108 μΜ[53] και 0,184 μΜ[50] Αυτό ενδέχεται να είναι σημαντικό, διότι η χρόνια ή συχνή χρήση των σεροτονινεργικών ψυχοτρόπων που δείχνουν προτιμησιακή υψηλή συνάφεια και σαφή αγωνισμό στον υποδοχέα 5-ΗΤ2Β έχουν αιτιολογημένα συνδεθεί με βαλβιδική καρδιοπάθεια.[55][56][57]

Έχει επίσης φανεί ότι η DMT έχει συνάφεια προς τους υποδοχείς ντοπαμίνης D1, α1-αδρενεργικούς, α2-αδρενεργικούς, ιμιδαζολίνης-1, σίγμα-1 (σ1), και στους υποδοχείς ιχνοαμινών.[6][52][53] Αγωνισμός καταδείχθηκε σε συγκέντρωση 1 μΜ στον υποδοχέα ιχνοαμινών 1 (TAAR1) σε αρουραίους[58] και οι συγκλίνουσες αποδείξεις καθιέρωσαν ενεργοποίηση του υποδοχέα σ1 σε συγκεντρώσεις 50-100 μΜ.[59] Η αποτελεσματικότητά της στις άλλες θέσεις δέσμευσης υποδοχέα είναι ασαφείς. Σε εργαστηριακές δοκιμές (in vitro) έχει επίσης φανεί, να αποτελεί υπόστρωμα για το γονίδιο μεταφοράς σεροτονίνης (SERT) και τον ενδοκυτταρικό κυστιδικό μεταφορέα μονοαμίνης 2 (VMAT2), αναστέλοντας τη διαμεσολαβούμενη μέσω SERT πρόσληψη σεροτονίνης σε ανθρώπινα αιμοπετάλια σε μια μέση συγκέντρωση 4,00 ± 0,70 μΜ και τη διαμεσολαβούμενη μέσω VMAT2 πρόσληψη σεροτονίνης σε κυστίδια, εκφράζοντας μια μέση συγκέντρωση VMAT-2 σε αρουραίους 93 ± 6,8 μΜ.[60]

Όπως και με άλλα αποκαλούμενα «κλασικά παραισθησιογόνα»[61], ένα μεγάλο μέρος των ψυχοδηλωτικών επιδράσεων της DMT μπορεί να αποδοθεί σε μία λειτουργικά επιλεκτική ενεργοποίηση του υποδοχέα 5-ΗΤ2Α.[40][50][62][63][64][65][66] Οι συγκεντρώσεις DMT προκαλούν το 50% της μέγιστης επίδρασής της (το ήμισυ της μέγιστης αποτελεσματικής συγκέντρωσης EC50 = ή Kact) στον ανθρώπινο υποδοχέα 5-ΗΤ2Α in vitro είναι στην κλίμακα 0,118 έως 0,983 μΜ.[50][53][54][67] Αυτό το εύρος τιμών συμπίπτει ομαλά με το εύρος των συγκεντρώσεων που μετράται στο αίμα και το πλάσμα μετά από τη χορήγηση μιας πλήρως ψυχοδηλωτικής δόσης (βλ. υποενότητα Φαρμακοκινητική).

Όπως έχει φανεί ότι η DMT έχει ελαφρώς καλύτερη αποτελεσματικότητα (EC50) στον ανθρώπινο υποδοχέα σεροτονίνης 2C από ό,τι στον υποδοχέα 2Α,[53][54] είναι πολύ πιθανό ότι ο 5-ΗΤ2C επίσης εμπλέκεται στη συνολική επίδραση της DMT.[63][68] Άλλοι υποδοχείς, όπως ο 5-ΗΤ1Α[52][63][65] σ1,[59][69] και TAAR1[58][70][71] ενδέχεται επίσης να παίζουν ρόλο.

Το 2009, υποτέθηκε ότι η DMT μπορεί να είναι ένας ενδογενής συνδέτης για τον υποδοχέα σ1.[59][69] Η συγκέντρωση της DΜΤ που απαιτείται για την ενεργοποίηση του σ1 σε εργαστηριακές δοκιμές (in vitro) (50-100 μΜ) είναι παρόμοια με την συμπεριφορικά ενεργή συγκέντρωση που μετράται σε εγκέφαλο ποντικού, περίπου 106 μΜ[72] Αυτή είναι τουλάχιστον μεγέθους 4 τάξεων (104) υψηλότερη από τις μέσες συγκεντρώσεις που μετρήθηκαν σε ιστούς εγκεφάλου αρουραίου ή στο ανθρώπινο πλάσμα υπό βασικές συνθήκες (βλέπε Ενδογενής DMT), έτσι οι υποδοχείς σ1 είναι πιθανόν να ενεργοποιηθούν μόνο υπό συνθήκες υψηλής τοπικής συγκέντρωσης της DMT. Αν η DMT αποθηκεύεται σε συναπτικά κυστίδια,[60] τέτοιες συγκεντρώσεις μπορεί να προκύψουν κατά τη φυσαλιδώδη απελευθέρωση. Για την απεικόνιση, καθώς η μέση συγκέντρωση της σεροτονίνης στον εγκεφαλικό ιστό είναι της τάξης 1,5-4 μΜ,[46][47] η συγκέντρωση της σεροτονίνης σε συναπτικά κυστίδια μετρήθηκε στα 270 mM.[73] Μετά από τη φυσαλιδώδη απελευθέρωση, η προκύπτουσα συγκέντρωση της σεροτονίνης στη συναπτική σχισμή, στην οποία εκτίθενται οι υποδοχείς σεροτονίνης, εκτιμάται να είναι περίπου 300 μΜ. Έτσι, ενώ οι in vitro συνάφειες σύνδεσης υποδοχέα, η αποτελεσματικότητα, και οι μέσες συγκεντρώσεις στον ιστό ή το πλάσμα είναι χρήσιμες, δεν είναι πιθανό να προβλεφθούν οι συγκεντρώσεις DMT στα κυστίδια ή στους συναπτικούς ή ενδοκυτταρικούς υποδοχείς. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι εκτιμήσεις σχετικά με την επιλεκτικότητα του υποδοχέα είναι αμφισβητήσιμες, και φαίνεται πιθανό ότι η πλειονότητα των υποδοχέων που προσδιορίζονται ως στόχοι για την DMT (βλέπε ανωτέρω) να συμμετέχουν στην παραγωγή των ψυχοδηλωτικών αποτελεσμάτων της.

Αντικαρκινικές ιδιότητες
Από μια έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2013, διαπιστώθηκε ότι η διμεθυλοτρυπταμίνη έχει σημαντικές αντικαρκινικές ιδιότητες. Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Τμήμα Κλινικής Χημείας και Τοξικολογίας, Τμήμα Φαρμακευτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, η τρυπταμίνη και η διμεθυλοτρυπταμίνη αύξησαν την κυτταροτοξική δραστικότητα των περιφερειακών μονοπύρηνων κυττάρων του αίματος (PBMC) σε δοκιμές συν-καλλιέργειας. Συμπερασματικά, η τρυπταμίνη (TRY) και η διμεθυλοτρυπταμίνη (DMT), δρουν σημαντικά κατά των καρκινικών όγκων.[102][103]

Ως ψυχοδηλωτικό

DMT, διμεθυλοτρυπταμίνη, στάδια καθαρισμού, εργαστήριο,
DMT κατά τα διάφορα
στάδια του καθαρισμού
Η DMT παράγεται φυσιολογικά σε πολλά είδη φυτών συχνά από κοινού με τους στενά χημικούς συγγενείς της 5-MeO-DΜΤ και μπουφοτενίνη (5-ΟΗ-DMT).[74] Τα φυτά που περιέχουν DMT χρησιμοποιούνται συνήθως σε Νοτιοαμερικανικές Σαμανικές πρακτικές και έχουν χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά στη Νότια Αμερική κατά την παρασκευή του αγιαχουάσκα τουλάχιστον από την εποχή της πρώτης ευρωπαϊκής επαφής (γύρω στα 1500), επίσης, αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν τη χρήση του σε snuffs από το 2080 π.Χ.[75]  Η DMT προκαλεί έντονες οπτικές απεικονίσεις και ισχυρή ψυχοδηλωτική επίδραση όταν καπνίζεται, όταν χορηγείται με έγχυση ενδοφλεβίως, όταν εισπνέεται ή όταν λαμβάνεται από το στόμα με έναν αναστολέα της μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟ) όπως η χαρμαλίνη. Η DMT είναι συνήθως ένα από τα κύρια ενεργά συστατικά του αφεψήματος αγιαχουάσκα,[76][77] ωστόσο, το αγιαχουάσκα μερικές φορές παρασκευάζεται με φυτά που δεν παράγουν DMT. Η DMT εμφανίζεται ως το κύριο ψυχοτρόπο αλκαλοειδές σε πολλά φυτά, συμπεριλαμβανομένων των Mimosa tenuiflora, Diplopterys cabrerana και Psychotria viridis.

Η DMT συναντάται ως ένα ήσσονος σημασίας αλκαλοειδές στο snuff που παρασκευάζεται από τη ρητίνη του φλοιού διαφόρων φυτών από το γένος Virola (Virola spp.) στα οποία η 5-Meo-DMT είναι το κύριο δραστικό αλκαλοειδές.[74] Η DMT συναντάται επίσης ως ένα ήσσονος σημασίας αλκαλοειδές στο φλοιό, λοβό, και τα φασόλια των φυτών Yopo (Anadenanthera peregrina) και Vilca (Anadenanthera colubrina) τα οποία χρησιμοποιούνται για την παραγωγή snuff. Στα φυτά αυτά η μπουφοτενίνη είναι το κύριο δραστικό αλκαλοειδές.[74][78] Η ψιλοκίνη, μια δραστική χημική ουσία σε πολλά ψυχεδελικά μανιτάρια και προφάρμακο της ψιλοκυβίνης, είναι δομικά παρόμοια με την DMT.

Η ψυχοτρόπος επίδραση της DMT μελετήθηκε για πρώτη φορά επιστημονικά από τον Ούγγρο χημικό και ψυχίατρο Δρ. Stephen Szára, που πραγματοποίησε έρευνα με εθελοντές στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Ο Szára, ο οποίος αργότερα εργάστηκε για το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, είχε στρέψει την προσοχή του στη DMT αφότου η παραγγελία του για LSD απορρίφθηκε από την ελβετική εταιρεία Sandoz Laboratories με την αιτιολογία ότι.. το εξαιρετικά ισχυρά ψυχοτρόπο θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο στα χέρια μιας κομμουνιστικής χώρας.[11] Ξεκινώντας στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Ν,Ν-DMT έγινε γνωστή από τις φλογερές στομφώδεις ομιλίες του Τέρενς Μακένα σχετικά με τα παράξενα οράματα που είναι σε θέση να επιφέρει. Μετά από την επιστημονική έρευνα του Δρ. Ρικ Στράσμαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και τις θεωρίες που προτείνονται στο δημοφιλές βιβλίο του DMT: The Spirit Molecule (DMT: Το Μόριο του Πνεύματος) (2001), (θεωρίες που έκτοτε έχουν τύχει ευρείας δημοσιότητας μέσω του Διαδικτύου), η DMT έχει γίνει ακόμα πιο γνωστή τα τελευταία χρόνια.

«Ψευδαισθήσεις» για νοήμονα όντα
Οι αναφορές οπτικών απεικονίσεων (ψευδαισθήσεις;) για ευφυή όντα μπορεί να βρεθεί σε πολλούς πολιτισμούς που κυμαίνονται από σαμανικές παραδόσεις των ιθαγενών Αμερικανών έως τους αυτόχθονες Αυστραλούς και αφρικανικές φυλές, καθώς και μεταξύ χρηστών της DMT στη Δύση.[79] O Τέρενς Μακένα χρησιμοποίησε τον όρο «μηχανικά ξωτικά» για να περιγράψει τις οπτικές απεικονίσεις που έζησε κατά τη λήψη διμεθυλοτρυπταμίνης.[80][81] Ο Πίτερ Μέγιερ (Peter Meyer) μίλησε επίσης για τα ξωτικά της DMT· ανέφερε την εμπειρία ενός ατόμου που είδε τα ξωτικά μετά την κατάποση DMT: «τα ξωτικά χόρευαν μέσα και έξω από το πολυδιάστατo ορατό γλωσσικό πλέγμα (matrix)».[82] Ο Μέγιερ συσχετίζει αυτή την εμπειρία με εκείνη του Walter Evans-Wentz, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι ένας κόσμος οντοτήτων, όπως νεράιδες και ξωτικά υπάρχει «ως υπερφυσική κατάσταση της συνείδησης στην οποία οι άνδρες και οι γυναίκες μπορούν να εισέλθουν προσωρινά στα όνειρα, σε έκσταση, ή σε διάφορες καταστάσεις έκστασης».[83] Ο ψυχίατρος Δρ. Ρικ Στράσμαν ανέφερε ότι πολλοί καπνιστές DMT είχαν βιώσει παρόμοιες οπτικές απεικονίσεις.[81]

Οδοί χορήγησης


Εισπνοή
Μια τυπική δόση για ατμοποιημένη DMT (vaporized) είναι μεταξύ 15-60 mg. Σε γενικές γραμμές, αυτή η ποσότητα εισπνέεται σε μερικές διαδοχικές αναπνοές. Τα αποτελέσματα διαρκούν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως 5 έως 15 λεπτά, ανάλογα με τη δόση. Η έναρξη μετά την εισπνοή είναι ταχεία (σε λιγότερο από 45 δευτερόλεπτα) και τα αποτελέσματα κορύφωσης δεν διαρκούν περισσότερο από ένα λεπτό. Στη δεκαετία του 1960, η DMT ήταν γνωστή στις ΗΠΑ ως «γεύμα επιχειρηματία», λόγω της σχετικά μικρής διάρκειας και της ταχείας έναρξης της δράσης όταν εισπνέεται.[84]

Έγχυση (ενέσιμη)
Η ενέσιμη DMT παράγει μια εμπειρία που είναι παρόμοια σε διάρκεια, ένταση και χαρακτηριστικά με αυτήν της εισπνοής.

Σε μια μελέτη που διεξήχθη από το 1990 έως το 1995 στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού, ο ψυχίατρος Δρ. Ρικ Στράσμαν  διαπίστωσε ότι ορισμένοι εθελοντές στους οποίους έγινε έγχυση υψηλών δόσεων DMT ανέφεραν εμπειρίες με αντιληπτές εξωγήινες οντότητες. Συνήθως, οι αναφερόμενες οντότητες εμφανίστηκαν ως κάτοικοι μιας ανεξάρτητης αντιληπτής πραγματικότητας. Τα υποκείμενα ανέφεραν ότι επισκέπτονταν αυτούς τους τόπους έχοντας έντονες διαδραστικές εμπειρίες με αυτές τις οντότητες υπό την επήρεια της DMT.[11] Σε μια συνέντευξη τον Σεπτέμβριο του 2009 στο examiner.com, ο Δρ. Ρικ Στράσμαν περιέγραψε τα αποτελέσματα των συμμετεχόντων στη μελέτη υπό την επήρεια DMT: «Υποκειμενικά, τα πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα ήταν ότι οι υψηλές δόσεις της DMT έδειξαν να επιτρέπουν στη συνείδηση ​​των εθελοντών μας να εισέλθουν σε αυτοτελή, ανεξάρτητα βασίλεια ύπαρξης, δίχως υλική δομή (σώμα), κατοικούμενα από Φωτεινά όντα που πολλές φορές ήδη ανέμεναν την άφιξη των εθελοντών, οι οποίοι αλληλεπιδρούσαν με αυτά τα Φωτεινά όντα. Ενώ οι “τυπικές” επιθανάτιες και μυστικιστικές καταστάσεις που σημειώθηκαν, ήταν σχετικά σπάνιες.»

Πρόσληψη από το στόμα
Η DMT διασπάται από το ένζυμο μονοαμινοξειδάση (αλλιώς και μονοαμινική οξειδάση), μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται απαμίνωση, και είναι ως εκ τούτου ανενεργή όταν λαμβάνεται από το στόμα, εκτός εάν συνδυάζεται με αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης (αναστολείς MAO).[3] Το παραδοσιακό Νοτιοαμερικάνικο ποτό αγιαχουάσκα, ή Yage, προέρχεται από το βρασμό της άμπελου Banisteriopsis caapi με φύλλα από ένα ή περισσότερα φυτά που περιέχουν DMT, όπως Psychotria viridis, Psychotria carthagenensis ή Diplopterys cabrerana.[3] Η άμπελος αγιαχουάσκα (Banisteriopsis caapi) περιέχει αλκαλοειδή χαρμάλης (harmala alkaloids),[85] που είναι ιδιαίτερα ενεργά αναστρέψιμοι αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης Α (RIMAs),[86], καθιστώντας έτσι την DMT ενεργή όταν λαμβάνεται δια στόματος προστατεύοντάς την από απαμίνωση.[3] Μια ποικιλία διαφορετικών συνταγών χρησιμοποιείται για να κάνουν το ρόφημα ανάλογο με το σκοπό μιας συνεδρίας αγιαχουάσκα,[87] ή αναλόγως της τοπικής διαθεσιμότητας των συστατικών. Δύο κοινές πηγές της DMT είναι η φαλαρίδα (Phalaris arundinacea) και το χόρτο του Harding (Phalaris aquatica). Αυτά τα χωροκατακτητικά χόρτα περιέχουν χαμηλά επίπεδα της DMT όπως και άλλα αλκαλοειδή. Επιπλέον, το φυτό Jurema (Mimosa tenuiflora) παρέχει ενδείξεις περιεχομένου DMT: το ροζ στρώμα στο εσωτερικό φλοιό ρίζας αυτού του μικρού δέντρου περιέχει υψηλή συγκέντρωση Ν,Ν-DMT.[88]

Όταν λαμβάνεται δια στόματος με έναν αναστρέψιμο αναστολέα της μονοαμινικής οξειδάσης Α (ΜΑΟ-Α), RIMA στα αγγλικά, η DMT παράγει μια μακράς διαρκείας (πάνω από 3 ώρες), αργή, βαθιά μεταφυσική εμπειρία παρόμοια με εκείνη της ψιλοκυβίνης, αλλά πιο έντονη.[1] Οι ΜΑΟ-Α θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή, δεδομένου ότι μπορεί να έχουν θανατηφόρες επιπλοκές με κάποια συνταγογραφούμενα φάρμακα, όπως αντικαταθλιπτικά SSRI, και μερικά OTC (άνευ συνταγογράφησης) σκευάσματα.[85]

Σημ.: το κάθε άτομο αντιδρά διαφορετικά σε διαφορετικές χημικές ουσίες. Οι πληροφορίες που αναρτώνται εδώ προέρχονται από έρευνες και δεν θα πρέπει να θεωρηθούν ως συστάσεις. Το κάθε άτομο ενδέχεται να ανταποκριθεί διαφορετικά στην ίδια δοσολογία. Κάτι που είναι ασφαλές για έναν μπορεί να είναι θανατηφόρο για κάποιον άλλον.
Ο συνετός ψυχοναύτης ξεκινά πάντοτε από τη χαμηλότερη δόση. Καλείται ο κάθε ψυχοναύτης να διασταυρώνει τις πληροφορίες με αυτές από διαφορετικές πηγές, προτού προβεί σε οιαδήποτε κίνηση.






Επίδραση

Παραθέτοντας σχετικό σχόλιο του Τέρενς Μακένα, που είπε: «Η αίσθηση του να κάνει κάποιος DMT είναι σαν να είχε χτυπηθεί από έναν νοερό κεραυνό. Ο συμβατικός κόσμος αντικαθίσταται σχεδόν ακαριαία, όχι μόνο με μια “ψευδαίσθηση”, αλλά μια “ψευδαίσθηση” της οποίας η εξωγήινη υφή είναι η απόλυτη εξωγήινη κατάσταση. Τίποτα σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να προετοιμάσει κάποιον για τις εντυπώσεις που θα γεμίσουν το νου του όταν θα εισέλθει στο αισθητηριακό βασίλειο της DMT.» Οι επαγόμενες εμπειρίες DMT μπορεί να περιλαμβάνουν σοβαρή διαστολή του χρόνου, οπτικές και ακουστικές απεικονίσεις και άλλες παρόμοιες εμπειρίες που, οι περισσότεροι χρήστες μαρτυρούν ότι, είναι κάτι πέραν της προφορικής ή οπτικής περιγραφής. Μερικοί χρήστες αναφέρουν οπτικές απεικονίσεις με έντονη ερωτική χροιά και αισθήσεις και ως εκ τούτου ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί η εν λόγω ψυχοτρόπος ουσία σε μια τελετουργία με καθαρά σεξουαλικό πλαίσιο.[1][89][90] Η εμπειρία με την καπνιζόμενη DMT είναι σύντομη, αλλά γενικά απίστευτα έντονη. Η έναρξη είναι γρήγορη και έξαλλη, μερικές φορές σε σύγκριση με την εκτίναξη κάποιου από ένα κανόνι. Πρόκειται για μια πλήρως συναρπαστική και περιβάλλουσα εμπειρία οραμάτων και οπτικών απεικονίσεων που ποικίλλουν σημαντικά από άτομο σε άτομο.

Οι χρήστες αναφέρουν ότι επισκέπτονται άλλους κόσμους, συνομιλούν με άυλες οντότητες, βιώνουν βαθιές αλλαγές στην οντολογική προοπτική, ευφάνταστα ονειρικά τοπία, τρομακτικές και συνάμα εντυπωσιακά υπερβάλλουσες δυνάμεις, και πλήρεις αλλαγές στην αντίληψη και την ταυτότητα της ύπαρξής τους, που ακολουθούνται από μια απότομη επιστροφή στην αρχική κατάσταση. Λόγω της φύσης και της έντασης της εμπειρίας, οι χρήστες είναι σχεδόν πάντα καθιστοί ή ξαπλωμένοι με κάποιον trip sitter κοντά καθώς η εμπειρία ξεκινά. Έντονες και ποικίλες οπτικές απεικονίσεις είναι συνήθεις.




Διάρκεια επίδρασης
καπνιζόμενης DMT

Διάρκεια επίδρασης DMT
δια στόματος με ΜΑΟ-Α

Διάρκεια επίδρασης
DMT ενδοφλεβίως

[104][105]
Psychedelic Wiki
Συνολική διάρκεια: 6 — 20 λεπτά 2 — 4 ώρες 6 — 20 λεπτά
Έναρξη: 0 — 20 δευτερόλεπτα 10 — 30 λεπτά 0 — 20 δευτερόλεπτα
Τάση αύξησης: 0 — 30 δευτερόλεπτα — — — — — —
Ανεβασμένο επίπεδο: 3 — 15 λεπτά 1 — 2 ώρες 1 — 2 λεπτά
Τάση ελάττωσης: 3 — 5 λεπτά 2 — 3 ώρες 5 λεπτά
Μετεπίδραση: 15 — 60 λεπτά 6 — 12 ώρες 30 — 40 λεπτά
Hangover/επόμενη μέρα: — — — — — — — — —



Οπτικές απεικονίσεις
Έντονα χρώματα, υψηλής ανάλυσης λεπτομέρεια, γεωμετρικά οργανικά και καλειδοσκοπικά σχήματα, επικάλυψη· κίνηση γρήγορη ή αργή, αλλά η αίσθηση της κίνησης είναι συχνά παρούσα. Οι απεικονίσεις των οραμάτων αγιαχουάσκα και DMT έχουν προβληθεί στις ταινίες Renegade (2004), Enter The Void (2009) και DMT: The spirit Molecule (2010) βασιζόμενη η τελευταία στο αντίστοιχο βιβλίο του Ρικ Στράσμαν.

Λίστα επιδράσεων

Θετικά

  • μικρή διάρκεια
  • καθηλωτικές εμπειρίες
  • έντονες οπτικές απεικονίσεις με τα μάτια ανοιχτά και καλειδοσκοπικοί σχηματισμοί
  • ισχυρή «επίσπευση» της αισθήσεων
  • ριζική μετατόπιση της προοπτικής πραγμάτων και καταστάσεων
  • βαθιά πνευματικές εμπειρίες που μπορούν να αλλάξουν το σκοπό της ζωής


Ουδέτερα

  • αλλαγή στην αντίληψη του χρόνου
  • ακουστικές ψευδαισθήσεις/ακουστικές παραμορφώσεις (βούισμα)
  • μετατόπιση χρώματος (για παράδειγμα, ένας κόκκινος πράσινος και χρυσός χρωματισμός καλύπτει όλο τον κόσμο)


Αρνητικά

  • υπερβολικά έντονες εμπειρίες
  • τραχιά αίσθηση στους πνεύμονες κατά το κάπνισμα
  • μικρή ενόχληση στο στομάχι
  • δυσκολία ενσωμάτωσης των εμπειριών
  • αφόρητος φόβος
  • η γρήγορη έναρξη και ένταση μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα αν δεν είναι κάποιος προετοιμασμένος (ακούσιος τραυματισμός πέφτοντας επάνω σε πράγματα ή σκοντάφτοντας)



Ανίχνευση στα σωματικά υγρά

Η DMT μπορεί να ποσοτικοποιηθεί στο αίμα, το πλάσμα ή τα ούρα χρησιμοποιώντας χρωματογραφικές τεχνικές ως διαγνωστικό εργαλείο σε καταστάσεις κλινικής δηλητηρίασης ή για την υποβοήθηση στην Ιατροδικαστική διερεύνηση των ύποπτων θανάτων. Σε γενικές γραμμές, το επίπεδο της DMT στο αίμα ή το πλάσμα σε χρήστες της ψυχοτρόπου ουσίας στα πλαίσια της ψυχαγωγικής χρήσης είναι της τάξης 10-30 μg/L κατά τη διάρκεια των πρώτων ωρών μετά την κατάποση. Λιγότερο από το 0,1% της από του στόματος χορήγησης αποβάλλεται αμετάβλητο μέσα σε 24 ώρες από τα ούρα των ανθρώπων.[91][92]

Προφυλάξεις


Προβλήματα
Ένα από τα κύρια σωματικά προβλήματα που ανακύπτουν με την καπνιζόμενη ή ατμοποιημένη Ν,Ν-DMT είναι η τραχιά φύση του καπνού ή ατμού, η οποία μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του λαιμού και των πνευμόνων. Η ενσωμάτωση της καπνιζόμενης/ατμοποιημένης εμπειρίας της DMT μπορεί επίσης να προκαλέσει δυσκολίες σε ορισμένα άτομα, κυρίως σε υψηλότερες δόσεις. Δύσκολες περίοδοι ένταξης μπορεί να οδηγήσουν σε άγχος, πρόβλημα στην εστίαση των καθημερινών εργασιών, ένα συνεχές μέλημα με την εμπειρία, δυσκολία στον ύπνο, κλπ. Σε γενικές γραμμές αυτά τα αποτελέσματα διαλύονται από μόνα τους κατά τις επόμενες ημέρες, αλλά έχουν υπάρξει αναφορές για χρονίζοντα προβλήματα.


Αντενδείξεις

  • Οι επιδράσεις της καπνιζόμενης διμεθυλοτρυπταμίνης (Ν,Ν-DMT) αυξάνονται δραματικά εάν χρησιμοποιείται από άτομα που επί του παρόντος λαμβάνουν αναστολείς της ΜΑΟ. Τα MAO φάρμακα/ουσίες περιλαμβάνουν τα συνταγογραφούμενα αντικαταθλιπτικά χάπια Nardil (φαινελζίνη), Parnate (τρανυλκυπρομίνη), Marplan (ισοκαρβοξαζίδιο), Eldepryl (L-δεπρενύλη), και Aurorex ή Manerix (μοκλοβεμίδη), καθώς και τα αλκαλοειδή χαρμάλης (harmala alkaloids) παρόντα στα Banisteriopsis caapi (ayahuasca vine) και στον απήγανο της Συρίας (Peganum harmala). Ελέγξτε με το γιατρό σας αν δεν είστε σίγουρος για το αν το φάρμακό σας είναι αναστολέας της ΜΑΟ.
  • Μην σηκώνεστε. Μην χειρίζεστε βαριά μηχανήματα. Μην οδηγείτε.
  • Εάν επί του παρόντος βρίσκεστε σε συναισθηματική ή ψυχολογική αναστάτωση στην καθημερινή σας ζωή πρέπει να είστε προσεκτικοί σχετικά με την επιλογή χρήσης ισχυρών ψυχοδηλωτικών όπως η Ν,Ν-DMT που ενδέχεται να προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία.
  • Εάν έχετε οικογενειακό ιστορικό σχιζοφρένειας ή πρώιμη έναρξη ψυχικής ασθένειας πρέπει να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί, διότι είναι γνωστό πώς οι ψυχοτρόπες ουσίες μπορούν να ενεργοποιήσουν τα άδηλα ψυχολογικά και ψυχικά προβλήματα.
Παρενέργειες
Σύμφωνα με μια «μελέτη ανταπόκρισης στη δόση της Ν,Ν-διμεθυλοτρυπταμίνης στον άνθρωπο» από τον Ρικ Στράσμαν, «η δόση διμεθυλοτρυπταμίνης αύξησε ελαφρώς την αρτηριακή πίεση, τον καρδιακό ρυθμό, τη διάμετρο της κόρης, και τη θερμοκρασία του ορθού, επιπλέον ανύψωσε στο αίμα το επίπεδο των συγκεντρώσεων της βήτα-ενδορφίνης, κορτικοτροπίνης, κορτιζόλης, και της προλακτίνης. Τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης αυξήθηκαν εξίσου ως απόκριση στο αίμα σε όλες τις δόσεις της DMT, ενώ τα επίπεδα της μελατονίνης δεν επηρεάστηκαν.»[40]

Πιθανότητα εθισμού
Η DMT δεν είναι ούτε σωματικά εθιστική ούτε είναι πιθανό ότι μπορεί να προκαλέσει ψυχολογική εξάρτηση. Όπως και με τις περισσότερες ουσίες, μερικοί άνθρωποι θα τη χρησιμοποιούν πιο συχνά από όσο θα τους έκανε να αισθάνονται άνετα.
Επίσης, περιστατικά χρόνιων προβλημάτων υγείας ή θανάτων που να οφείλονται άμεσα στη χρήση της DMT δεν έχουν αναφερθεί.

Ανοχή
Μπορεί να υπάρξει μια σύντομη περίοδος ανοχής μετά τη χρήση DMT. Ο Στράσμαν και συνεργάτες σε μια μελέτη ανοχής της DMT βρήκαν ότι τέσσερις διαδοχικές υψηλές δόσης ενδοφλέβιας έγχυσης (IV) της DMT που χορηγήθηκε σε διαστήματα 30 λεπτών δεν παρήγαγε αποτελέσματα ανοχής προς την ουσία.[93]

Εικασίες βάσει ενδείξεων

κρύσταλλοι DMT, μεγέθυνση 400 φορές,
Κρύσταλλοι DMT μεγεθυμένοι κατά 400 φορές
Ορισμένες αναπόδεικτες υποθέσεις που δεν έχουν ακόμη μελετηθεί προτείνουν ότι η ενδογενής DMT παράγεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και εμπλέκεται σε ορισμένες ψυχολογικές και νευρολογικές καταστάσεις.[94] Η DMT συναντάται σε φυσική μορφή σε μικρές ποσότητες στον εγκέφαλο των αρουραίων, στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό στους ανθρώπους, και σε άλλους ιστούς στους ανθρώπους και σε άλλα θηλαστικά[26][36][37][95] Ένας βιοχημικός μηχανισμός για τη διερεύνηση προς αυτό το πεδίο προτάθηκε από τον ερευνητή ιατρικής J.C. Callaway, ο οποίος πρότεινε το 1988 ότι η DMT μπορεί να συνδέεται με τα οπτικά φαινόμενα των ονείρων: τα επίπεδα της DMT στον εγκέφαλο αυξάνονται κατά διαστήματα προκαλώντας την οπτικοποίηση στα όνειρα και, ενδεχομένως, άλλες φυσικές καταστάσεις του νου.[96] Μια νέα υπόθεση που προτάθηκε είναι ότι πέραν του ότι εμπλέκεται σε εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης, η ενδογενής DMT μπορεί να εμπλέκεται στη δημιουργία φυσιολογικών καταστάσεων εγρήγορσης της συνείδησης. Προτείνεται ότι η DMT και άλλα ενδογενή παραισθησιογόνα αξιοποιούν τις νευρολογικές ικανότητές τους ενεργώντας ως νευροδιαβιβαστές σε μια υποκατηγορία των υποδοχέων ιχνοαμίνης· μια ομάδα υποδοχέων που βρέθηκαν στο ΚΝΣ, όπου όπως έχει φανεί η DMT και άλλα παραισθησιογόνα δραστηριοποιούνται εκεί. Ο Wallach προτείνει, επίσης, ότι με αυτόν τον τρόπο η συνείδηση σε κατάσταση αφύπνισης ​​μπορεί να θεωρηθεί ως μια ελεγχόμενη ψυχεδελική εμπειρία. Μόνον όταν ο έλεγχος των συστημάτων αυτών χαλαρώνει και η συμπεριφορά τους δεν συσχετίζεται με τον εξωτερικό κόσμο, τότε είναι που προκύπτουν οι εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης.[70]

Κατά τη διεξαγωγή έρευνας σχετικά με την DMT στη δεκαετία του 1990 στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού ο Δρ Ρικ Στράσμαν προέβαλε την αμφιλεγόμενη υπόθεση ότι μια μαζική απελευθέρωση της DMT από την επίφυση πριν από το θάνατο ή σε στιγμές προ του θανάτου, ήταν η αιτία του φαινομένου των επιθανάτιων εμπειριών (NDE). Αρκετά από τα υποκείμενα της δοκιμής του ανέφεραν οπτικές ή ακουστικές «ψευδαισθήσεις» πολύ κοντά σε αυτές των επιθανάτιων εμπειριών. Η εξήγησή του για αυτό ήταν η πιθανή έλλειψη πανικού που εμπλέκονταν στο κλινικό περιβάλλον και τις πιθανές διαφορές δοσολογίας μεταξύ εκείνων που χορηγήθηκαν και εκείνες που συναντώνται σε πραγματικές περιπτώσεις επιθανάτιας εμπειρίας. Αρκετά από τα υποκείμενα στη μελέτη του ανέφεραν επίσης επαφή με «άλλα όντα», οντότητες που έμοιαζαν εξωγήινες (πέραν των όσων έχει δει κάποιος), οντότητες με μορφή εντόμου ή ερπετού, σε εξαιρετικά προηγμένα τεχνολογικά περιβάλλοντα[11], όπου τα υποκείμενα αισθάνθηκαν έντονα ότι «μεταφέρονται», «ερωτώνται», «δοκιμάζονται», «χειραγωγούνται», «διαμελίζονται», «διδάσκονται», ότι τους «αγαπούν» ή ότι «βιάζονται» από αυτά τα «όντα». Θεμελιώνοντας τον συλλογισμό του στην πίστη του ότι όλο το ενζυμικό υλικό που απαιτείται για την παραγωγή DMT βρίσκεται στην επίφυση (βλέπε αποδείξεις ύπαρξης στα θηλαστικά), και μάλιστα σε σημαντικά μεγαλύτερες συγκεντρώσεις από ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, ο Δρ Στράσμαν ([11] σελ. 69), εικάζει ότι η DMT παράγεται στην επίφυση. Δεν υπήρχαν καθόλου δημοσιευμένα αξιόπιστα επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση. Μέχρι που ο Δρ Ρικ Στράσμαν δημοσίευσε τα στοιχεία της έρευνάς του δείχνοντας ότι η DMT βρέθηκε όντως στην επίφυση ζωντανών ποντικών.[97]

Στη δεκαετία του 1950, η ενδογενής παραγωγή των ψυχοδραστικών παραγόντων θεωρήθηκε να είναι μια πιθανή εξήγηση για τα παραισθησιογόνα συμπτώματα ορισμένων ψυχιατρικών ασθενειών όπως η υπόθεση για τη διαμεθυλίωση[98] (βλ. επίσης αδρενόχρωμα), αν και αυτή η υπόθεση δεν αντιπροσωπεύει τη φυσική παρουσία της ενδογενούς DMT στους φυσιολογικούς ανθρώπους, ποντίκια και άλλα πειραματόζωα.

Το 2011, ο Nicholas V. Cozzi, από την Σχολή Ιατρικής και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Wisconsin, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το INMT, ένα ένζυμο που μπορεί να σχετίζεται με τη βιοσύνθεση της DMT και των ενδογενών παραισθησιογόνων, είναι παρόν στην επίφυση, στους νευρώνες του αμφιβληστροειδούς γαγγλίου, και του νωτιαίου μυελού του πρωτεύοντος Μακάκου Ρέζους (Macaca mulatta).[99] Τον Αύγουστο του 2012, οι Steven Barker, Ethan McIlhenny, και Rick Strassman, ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο για τη μέτρηση των τριών γνωστών ενδογενών παραισθησιογόνων και των κύριων μεταβολιτών N-οξειδίου τους στο αίμα, στα ούρα, στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, στο οφθαλμικό υγρό ή/και σε άλλους ιστούς με τη χρήση εξοπλισμού υψηλής τεχνολογίας υγρής χρωματογραφίας-φασματομετρίας μάζας (LC/MS). Για πρώτη φορά στην ιστορία, ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν τον μεταβολίτη του Ν-οξειδίου της DMT στο αίμα και στα ούρα.[100]

Νομικό καθεστώς

Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, η παρασκευή, χρήση, πώληση, κατοχή, διακίνηση της διμεθυλοτρυπταμίνης είναι παράνομη.[101]


__________
Παραπομπές

1. Salak, Kira. "Hell and back". National Geographic Adventure
2. "Erowid DMT (Dimethyltryptamine) Vault". Erowid.org
3. McKenna, Dennis J.; Towers, G.H.N.; Abbott, F. (April 1984). "Monoamine oxidase inhibitors in South American hallucinogenic plants: tryptamine and β-carboline constituents of ayahuasca". Journal of Ethnopharmacology 10 (2): 195–223. doi:10.1016/0378-8741(84)90003-5. ISSN 0378-8741. PMID 6587171
4. Ott, Jonathan (1994). Ayahuasca Analogues: Pangæan Entheogens (1st ed.). Kennewick, WA, USA: Natural Products. pp. 81–3. ISBN 978-0-9614234-5-2. OCLC 32895480
5. Shulgin, Alexander; Shulgin, Ann (1997). "DMT is Everywhere". TiHKAL: The Continuation (1st ed.). Berkeley, CA, USA: Transform Press. pp. 247–84. ISBN 978-0-9630096-9-2. OCLC 38503252
6. Burchett, Scott A.; Hicks, T. Philip (August 2006). "The mysterious trace amines: Protean neuromodulators of synaptic transmission in mammalian brain" (PDF). Progress in Neurobiology 79 (5–6): 223–46. doi:10.1016/j.pneurobio.2006.07.003. ISSN 0301-0082. OCLC 231983957. PMID 16962229
7. Barker S.A., Monti J.A., Christian S.T. (1981). "N, N-dimethyltryptamine: an endogenous hallucinogen". International Review of Neurobiology. International Review of Neurobiology 22: 83–110. doi:10.1016/S0074-7742(08)60291-3. ISBN 978-0-12-366822-6. PMID 6792104
8. Manske R.H.F. (1931). "A synthesis of the methyltryptamines and some derivatives". Canadian Journal of Research 5 (5): 592–600. doi:10.1139/cjr31-097
9. Bigwood J., Ott J. (November 1977). "DMT: the fifteen minute trip". Head 2 (4): 56–61
10. Ott, Jonathan (1996). Pharmacotheon: Entheogenic Drugs, Their Plant Sources and History (2nd, densified ed.). Kennewick, WA: Natural Products. ISBN 978-0-9614234-9-0
11. Strassman, Rick J. (2001). DMT: The Spirit Molecule. A Doctor's Revolutionary Research into the Biology of Near-Death and Mystical Experiences. Rochester, Vt: Park Street. ISBN 978-0-89281-927-0. ("Chapter summaries")
12. Ott, Jonathan (1998). "Pharmahuasca, anahuasca and vinho da jurema: human pharmacology of oral DMT plus harmine". In Müller-Ebeling, C. Special: Psychoactivity. Yearbook for Ethnomedicine and the Study of Consciousness. 6/7 (1997/1998). Berlin: VWB. ISBN 3-86135-033-5
13. Pachter I.J., Zacharias D.E., Ribeiro O. (September 1959). "Indole alkaloids of Acer saccharinum (the silver maple), Dictyoloma incanescens, Piptadenia colubrina, and Mimosa hostilis". Journal of Organic Chemistry 24 (9): 1285–87. doi:10.1021/jo01091a032
14. Fish M.S., Johnson N.M., Horning E.C. (November 1955). "Piptadenia alkaloids. Indole bases of P. peregrina (L.) Benth. and related species". Journal of the American Chemical Society 72 (22): 5892–95. doi:10.1021/ja01627a034
15. Cimino G., De Stefano S. (1978). "Chemistry of Mediterranean gorgonians: simple indole derivatives from Paramuricea chamaeleon". Comparative Biochemistry and Physiology Part C: Comparative Pharmacology 61 (2): 361–2. doi:10.1016/0306-4492(78)90070-9
16. Hochstein F.A., Paradies A.M. (1957). "Alkaloids of Banisteria caapi and Prestonia amazonicum". Journal of the American Chemical Society 79 (21): 5735–36. doi:10.1021/ja01578a041
17. Schultes R.E., Raffauf R.F. (1960). "Prestonia: An Amazon narcotic or not?". Botanical Museum Leaflets, Harvard University 19 (5): 109–122. ISSN 0006-8098
18. Poisson J. (April 1965). "Note sur le "Natem", boisson toxique péruvienne et ses alcaloïdes" [Note on "Natem", a toxic Peruvian beverage, and its alkaloids]. Annales Pharmaceutiques Françaises (in French) 23: 241–4. ISSN 0003-4509. PMID 14337385
19. Der Marderosian A.H., Kensinger K.M., Chao J.-M., Goldstein F.J. (1970). "The use and hallucinatory principles of a psychoactive beverage of the Cashinahua tribe (Amazon basin)". Drug Dependence 5: 7–14. ISSN 0070-7368. OCLC 1566975
20. Axelrod J. (August 1961). "Enzymatic formation of psychotomimetic metabolites from normally occurring compounds". Science 134 (3475): 343. doi:10.1126/science.134.3475.343. PMID 13685339
21. Rosengarten H., Friedhoff A.J. (1976). "A review of recent studies of the biosynthesis and excretion of hallucinogens formed by methylation of neurotransmitters or related substances" (PDF). Schizophrenia Bulletin 2 (1): 90–105. doi:10.1093/schbul/2.1.90. PMID 779022
22. Lin R.L., Narasimhachari N., Himwich H.E. (September 1973). "Inhibition of indolethylamine-N-methyltransferase by S-adenosylhomocysteine". Biochemical and Biophysical Research Communications 54 (2): 751–9. doi:10.1016/0006-291X(73)91487-3. PMID 4756800
23. Thompson M.A., Weinshilboum R.M. (December 1998). "Rabbit lung indolethylamine N-methyltransferase. cDNA and gene cloning and characterization". Journal of Biological Chemistry 273 (51): 34502–10. doi:10.1074/jbc.273.51.34502. PMID 9852119
24. Mandel L.R., Prasad R., Lopez-Ramos B., Walker R.W. (January 1977). "The biosynthesis of dimethyltryptamine in vivo". Research Communications in Chemical Pathology and Pharmacology 16 (1): 47–58. PMID 14361
25. Thompson M.A., Moon E., Kim U.J., Xu J., Siciliano M.J., Weinshilboum R.M. (November 1999). "Human indolethylamine N-methyltransferase: cDNA cloning and expression, gene cloning, and chromosomal localization" (PDF). Genomics 61 (3): 285–97. doi:10.1006/geno.1999.5960. PMID 10552930
26. Kärkkäinen J., Forsström T., Tornaeus J., Wähälä K., Kiuru P., Honkanen A., Stenman U.-H., Turpeinen U., Hesso A. (April 2005). "Potentially hallucinogenic 5-hydroxytryptamine receptor ligands bufotenine and dimethyltryptamine in blood and tissues". Scandinavian Journal of Clinical and Laboratory Investigation 65 (3): 189–199. doi:10.1080/00365510510013604. PMID 16095048
27. Barker SA, Borjigin J, Lomnicka I, Strassman R (Jul 2013). "LC/MS/MS analysis of the endogenous dimethyltryptamine hallucinogens, their precursors, and major metabolites in rat pineal gland microdialysate". Biomed Chromatogr. doi:10.1002/bmc.2981. PMID 23881860
28. Franzen F., Gross H. (June 1965). "Tryptamine, N,N-dimethyltryptamine, N,N-dimethyl-5-hydroxytryptamine and 5-methoxytryptamine in human blood and urine". Nature 206 (988): 1052. doi:10.1038/2061052a0. PMID 5839067. "After the elaboration of sufficiently selective and quantitative procedures, which are discussed elsewhere, we were able to study the occurrence of tryptamine, N,N-dimethyltryptamine, N,N-dimethyl-5-hydroxytryptamine and 5-hydroxytryptamine in normal human blood and urine. (...) In 11 of 37 probands N,N-dimethyltryptamine was demonstrated in blood (...). In the urine 42·95 ± 8·6 μg of dimethyltryptamine/24 h were excreted."
29. Siegel M. (October 1965). "A sensitive method for the detection of N,N-dimethylserotonin (bufotenin) in urine; failure to demonstrate its presence in the urine of schizophrenic and normal subjects". Journal of Psychiatric Research 3 (3): 205–11. doi:10.1016/0022-3956(65)90030-0. PMID 5860629
30. Barker S.A., Littlefield-Chabaud M.A., David C. (February 2001). "Distribution of the hallucinogens N,N-dimethyltryptamine and 5-methoxy-N,N-dimethyltryptamine in rat brain following intraperitoneal injection: application of a new solid-phase extraction LC-APcI-MS-MS-isotope dilution method". Journal of Chromatography B 751 (1): 37–47. doi:10.1016/S0378-4347(00)00442-4. PMID 11232854
31. Forsström T., Tuominen J., Karkkäinen J. (2001). "Determination of potentially hallucinogenic N-dimethylated indoleamines in human urine by HPLC/ESI-MS-MS". Scandinavian Journal of Clinical and Laboratory Investigation 61 (7): 547–56. doi:10.1080/003655101753218319. PMID 11763413
32. Shen H.W., Jiang X.L., Yu A.M. (April 2009). "Development of a LC-MS/MS method to analyze 5-methoxy-N,N-dimethyltryptamine and bufotenine, and application to pharmacokinetic study". Bioanalysis 1 (1): 87–95. doi:10.4155/bio.09.7. PMC 2879651. PMID 20523750
33. Wyatt R.J., Mandel L.R., Ahn H.S., Walker R.W., Vanden Heuvel W.J. (July 1973). "Gas chromatographic-mass spectrometric isotope dilution determination of N,N-dimethyltryptamine concentrations in normals and psychiatric patients" (PDF). Psychopharmacologia 31 (3): 265–70. doi:10.1007/BF00422516. PMID 4517484
34. Angrist B., Gershon S., Sathananthan G., Walker R.W., Lopez-Ramos B., Mandel L.R., Vandenheuvel W.J. (May 1976). "Dimethyltryptamine levels in blood of schizophrenic patients and control subjects". Psychopharmacology 47 (1): 29–32. doi:10.1007/BF00428697. PMID 803203
35. Oon M.C., Rodnight R. (December 1977). "A gas chromatographic procedure for determining N, N-dimethyltryptamine and N-monomethyltryptamine in urine using a nitrogen detector". Biochemical Medicine 18 (3): 410–9. doi:10.1016/0006-2944(77)90077-1. PMID 271509
36. Smythies J.R., Morin R.D., Brown G.B. (June 1979). "Identification of dimethyltryptamine and O-methylbufotenin in human cerebrospinal fluid by combined gas chromatography/mass spectrometry". Biological Psychiatry 14 (3): 549–56. PMID 289421
37. Christian S.T., Harrison R., Quayle E., Pagel J., Monti J. (October 1977). "The in vitro identification of dimethyltryptamine (DMT) in mammalian brain and its characterization as a possible endogenous neuroregulatory agent". Biochemical Medicine 18 (2): 164–83. doi:10.1016/0006-2944(77)90088-6. PMID 20877
38. Erowid (14 February 1999). "5-MeO-DMT dosage"
39. Kaplan J., Mandel L.R., Stillman R., Walker R.W., VandenHeuvel W.J., Gillin J.C., Wyatt R.J. (1974). "Blood and urine levels of N,N-dimethyltryptamine following administration of psychoactive dosages to human subjects" (PDF). Psychopharmacologia 38 (3): 239–45. doi:10.1007/BF00421376. PMID 4607811
40. Strassman R.J., Qualls C.R. (February 1994). "Dose-response study of N,N-dimethyltryptamine in humans. I. Neuroendocrine, autonomic, and cardiovascular effects". Archives of General Psychiatry 51 (2): 85–97. doi:10.1001/archpsyc.1994.03950020009001. PMID 8297216
41. Barker S.A., Beaton J.M., Christian S.T., Monti J.A., Morris P.E. (August 1982). "Comparison of the brain levels of N,N-dimethyltryptamine and α, α, β, β-tetradeutero-N-N-dimethyltryptamine following intraperitoneal injection. The in vivo kinetic isotope effect". Biochemical Pharmacology 31 (15): 2513–6. doi:10.1016/0006-2952(82)90062-4. PMID 6812592
42. Sangiah S., Gomez M.V., Domino E.F. (December 1979). "Accumulation of N,N-dimethyltryptamine in rat brain cortical slices". Biological Psychiatry 14 (6): 925–36. PMID 41604
43. Sitaram B.R., Lockett L., Talomsin R., Blackman G.L., McLeod W.R. (May 1987). "In vivo metabolism of 5-methoxy-N,N-dimethyltryptamine and N,N-dimethyltryptamine in the rat". Biochemical Pharmacology 36 (9): 1509–12. doi:10.1016/0006-2952(87)90118-3. PMID 3472526
44. Takahashi T., Takahashi K., Ido T., Yanai K., Iwata R., Ishiwata K., Nozoe S. (December 1985). "[11C]-labeling of indolealkylamine alkaloids and the comparative study of their tissue distributions". International Journal of Applied Radiation and Isotopes 36 (12): 965–9. doi:10.1016/0020-708X(85)90257-1. PMID 3866749
45. Yanai K., Ido T., Ishiwata K., Hatazawa J, Takahashi T., Iwata R., Matsuzawa T. (1986). "In vivo kinetics and displacement study of a carbon-11-labeled hallucinogen, N,N-(11C)dimethyltryptamine" (PDF). European Journal of Nuclear Medicine 12 (3): 141–6. doi:10.1007/BF00276707. PMID 3489620
46. Best J, Nijhout HF, Reed M (2010). "Serotonin synthesis, release and reuptake in terminals: a mathematical model". Theoretical Biology & Medical Modelling 7: 34. doi:10.1186/1742-4682-7-34. PMC 2942809. PMID 20723248
47. Merrill MA, Clough RW, Jobe PC, Browning RA (September 2005). "Brainstem seizure severity regulates forebrain seizure expression in the audiogenic kindling model" (PDF). Epilepsia 46 (9): 1380–8. doi:10.1111/j.1528-1167.2005.39404.x. PMID 16146432
48. Callaway J.C., McKenna D.J., Grob C.S., Brito G.S., Raymon L.P., Poland R.E., Andrade E.N. et al. (June 1999). "Pharmacokinetics of Hoasca alkaloids in healthy humans" (PDF). Journal of Ethnopharmacology 65 (3): 243–56. doi:10.1016/S0378-8741(98)00168-8. PMID 10404423
49. Riba J., Valle M., Urbano G., Yritia M., Morte A., Barbanoj M.J. (July 2003). "Human pharmacology of ayahuasca: subjective and cardiovascular effects, monoamine metabolite excretion, and pharmacokinetics" (PDF). Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics 306 (1): 73–83. doi:10.1124/jpet.103.049882. PMID 12660312
50. Keiser M.J., Setola V., Irwin J.J., Laggner C., Abbas A.I., Hufeisen S.J., Jensen N.H. et al. (November 2009). "Predicting new molecular targets for known drugs". Nature 462 (7270): 175–81. doi:10.1038/nature08506. PMC 2784146. PMID 19881490		 51. Deliganis A.V., Pierce P.A., Peroutka S.J. (June 1991). "Differential interactions of dimethyltryptamine (DMT) with 5-HT1A and 5-HT2 receptors". Biochemical Pharmacology 41 (11): 1739–44. doi:10.1016/0006-2952(91)90178-8. PMID 1828347
52. Pierce P.A., Peroutka S.J. (1989). "Hallucinogenic drug interactions with neurotransmitter receptor binding sites in human cortex" (PDF). Psychopharmacology 97 (1): 118–22. doi:10.1007/BF00443425. PMID 2540505
53. Ray T.S. (2010). "Psychedelics and the Human Receptorome". In Manzoni, Olivier Jacques. PLoS ONE 5 (2): e9019. doi:10.1371/journal.pone.0009019. PMC 2814854. PMID 20126400
54. Smith R.L., Canton H., Barrett R.J., Sanders-Bush E. (November 1998). "Agonist properties of N,N-dimethyltryptamine at serotonin 5-HT2A and 5-HT2C receptors" (PDF). Pharmacology, Biochemistry, and Behavior 61 (3): 323–30. doi:10.1016/S0091-3057(98)00110-5. PMID 9768567
55. Rothman R.B., Baumann M.H. (May 2009). "Serotonergic Drugs and Valvular Heart Disease" (PDF). Expert Opinion on Drug Safety 8 (3): 317–29. doi:10.1517/14740330902931524. PMC 2695569. PMID 19505264
56. Roth B.L. (January 2007). "Drugs and valvular heart disease". New England Journal of Medicine 356 (1): 6–9. doi:10.1056/NEJMp068265. PMID 17202450
57. Jonathan D. Urban, William P. Clarke, Mark von Zastrow, David E. Nichols, Brian Kobilka, Harel Weinstein, Jonathan A. Javitch, Bryan L. Roth, Arthur Christopoulos, Patrick M. Sexton, Keith J. Miller, Michael Spedding and Richard B. Mailman (2006-06-27). "Functional Selectivity and Classical Concepts of Quantitative Pharmacology". JPET 320 (1): 1–13. doi:10.1124/jpet.106.104463. PMID 16803859
58. Bunzow J.R., Sonders M.S., Arttamangkul S., Harrison L.M., Zhang G., Quigley D.I., Darland T. et al. (2001). "Amphetamine, 3,4-methylenedioxymethamphetamine, lysergic acid diethylamide, and metabolites of the catecholamine neurotransmitters are agonists of a rat trace amine receptor" (PDF). Molecular Pharmacology 60 (6): 1181–8. doi:10.1124/mol.60.6.1181. PMID 11723224
59. Fontanilla D., Johannessen M., Hajipour A.R., Cozzi N.V., Jackson M.B., Ruoho A.E. (February 2009). "The Hallucinogen N,N-Dimethyltryptamine (DMT) Is an Endogenous Sigma-1 Receptor Regulator". Science 323 (5916): 934–7. doi:10.1126/science.1166127. PMC 2947205. PMID 19213917
60. Cozzi N.V., Gopalakrishnan A., Anderson L.L., Feih J.T., Shulgin A.T., Daley P.F., Ruoho A.E. (December 2009). "Dimethyltryptamine and other hallucinogenic tryptamines exhibit substrate behavior at the serotonin uptake transporter and the vesicle monoamine transporter" (PDF). Journal of Neural Transmission 116 (12): 1591–9. doi:10.1007/s00702-009-0308-8. PMID 19756361
61. Glennon, R.A. (1994). "Classical hallucinogens: an introductory overview". In Lin, G.C.; Glennon, R.A. Hallucinogens: An Update. NIDA Research Monograph Series 146. Rockville, MD: U.S. Dept. of Health and Human Services, Public Health Service, National Institutes of Health, National Institute on Drug Abuse. p. 4
62. Fantegrossi W.E., Murnane K.S., Reissig C.J. (January 2008). "The behavioral pharmacology of hallucinogens" (PDF). Biochemical Pharmacology 75 (1): 17–33. doi:10.1016/j.bcp.2007.07.018. PMC 2247373. PMID 17977517
63. Nichols D.E. (February 2004). "Hallucinogens". Pharmacology & Therapeutics 101 (2): 131–81. doi:10.1016/j.pharmthera.2003.11.002. PMID 14761703
64. Vollenweider F.X., Vollenweider-Scherpenhuyzen M.F., Bäbler A., Vogel H., Hell D. (December 1998). "Psilocybin induces schizophrenia-like psychosis in humans via a serotonin-2 agonist action". NeuroReport 9 (17): 3897–902. doi:10.1097/00001756-199812010-00024. PMID 9875725
65. Strassman R.J. (1996). "Human psychopharmacology of N,N-dimethyltryptamine" (PDF). Behavioural Brain Research 73 (1–2): 121–4. doi:10.1016/0166-4328(96)00081-2. PMID 8788488
66. Glennon R.A., Titeler M., McKenney J.D. (December 1984). "Evidence for 5-HT2 involvement in the mechanism of action of hallucinogenic agents". Life Sciences 35 (25): 2505–11. doi:10.1016/0024-3205(84)90436-3. PMID 6513725
67. Roth B.L., Choudhary M.S., Khan N., Uluer A.Z. (February 1997). "High-affinity agonist binding is not sufficient for agonist efficacy at 5-hydroxytryptamine2A receptors: evidence in favor of a modified ternary complex model" (PDF). Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics 280 (2): 576–83. PMID 9023266
68. Canal C.E., Olaghere da Silva U.B., Gresch P.J., Watt E.E., Sanders-Bush E., Airey D.C. (April 2010). "The serotonin 2C receptor potently modulates the head-twitch response in mice induced by a phenethylamine hallucinogen" (PDF). Psychopharmacology 209 (2): 163–74. doi:10.1007/s00213-010-1784-0. PMC 2868321. PMID 20165943
69. Su T.P., Hayashi T., Vaupel D.B. (2009). "When the Endogenous Hallucinogenic Trace Amine N,N-Dimethyltryptamine Meets the Sigma-1 Receptor" (PDF). Science Signaling 2 (61): pe12. doi:10.1126/scisignal.261pe12. PMC 3155724. PMID 19278957
70. Wallach J.V. (January 2009). "Endogenous hallucinogens as ligands of the trace amine receptors: a possible role in sensory perception". Medical Hypotheses 72 (1): 91–4. doi:10.1016/j.mehy.2008.07.052. PMID 18805646
71. Jacob M.S., Presti D.E. (2005). "Endogenous psychoactive tryptamines reconsidered: an anxiolytic role for dimethyltryptamine" (PDF). Medical Hypotheses 64 (5): 930–7. doi:10.1016/j.mehy.2004.11.005. PMID 15780487
72. Morinan A., Collier J.G. (1981). "Effects of pargyline and SKF-525A on brain N,N-dimethyltryptamine concentrations and hyperactivity in mice". Psychopharmacology 75 (2): 179–83. doi:10.1007/BF00432184. PMID 6798607
73. Bruns D., Riedel D., Klingauf J., Jahn R. (October 2000). "Quantal release of serotonin". Neuron 28 (1): 205–20. doi:10.1016/S0896-6273(00)00097-0. PMID 11086995
74. Torres, Constantino Manuel; Repke, David B. (2006). Anadenanthera: Visionary Plant Of Ancient South America. Binghamton, NY: Haworth Herbal. pp. 107–122. ISBN 978-0-7890-2642-2
75. "Erowid: DMT Vault Basics"
76. Rivier, Laurent; Lindgren, Jan-Erik (1972). ""Ayahuasca," the South American hallucinogenic drink: An ethnobotanical and chemical investigation". Economic Botany 26 (2): 101–129. doi:10.1007/BF02860772. ISSN 0013-0001
77. McKenna, Dennis J.; Towers, G.H.N.; Abbott, F. (1984). "Monoamine oxidase inhibitors in South American hallucinogenic plants: Tryptamine and β-carboline constituents of Ayahuasca". Journal of Ethnopharmacology 10 (2): 195–223. doi:10.1016/0378-8741(84)90003-5. ISSN 0378-8741. PMID 6587171
78. Ott J. (2001). "Pharmañopo-psychonautics: human intranasal, sublingual, intrarectal, pulmonary and oral pharmacology of bufotenine" (PDF). Journal of Psychoactive Drugs 33 (3): 273–81. doi:10.1080/02791072.2001.10400574. PMID 11718320
79. Ayahuasca: Hallucinogens, Consciousness and the Spirit of Nature. ISBN 978-1-56025-160-6
80. The Invisible Landscape: Mind, Hallucinogens and the I Ching Terence McKenna, 1975
81. Rick Strassman (2001). Dmt: the Spirit Molecule: A Doctor's Revolutionary Research into the Biology of near-Death and Mystical Experiences. pp. 187–8, also pp.173–4. ISBN 978-0-89281-927-0. "I had expected to hear about some of these types of experiences once we began giving DMT. I was familiar with Terence McKenna's tales of the "self-transforming machine elves" he encountered after smoking high doses of the drug. Interviews conducted with twenty experienced DMT smokers before beginning the New Mexico research also yielded some tales of similar meetings. Since most of these people were from California, I admittedly chalked up these stories to some kind of West Coast eccentricity"
82. Lyttle, Thomas (1991). Psychedelic Monographs and Essays Volume 5. P M & E PUBLISHING
83. Evans-Wentz, Walter (1990). The Fairy-Faith in Celtic Countries. New Page Books. ISBN 1-56414-708-8
84. Haroz, Rachel; Greenberg, Michael I. (November 2005). "Emerging Drugs of Abuse". Medical Clinics of North America (Philadelphia: Saunders) 89 (6): 1259–76. doi:10.1016/j.mcna.2005.06.008. ISSN 0025-7125. OCLC 610327022. PMID 16227062. "Use of DMT was first encountered in the United States in the 1960s, when it was known as a “businessman's trip” because of the rapid onset of action when smoked (2 to 5 minutes) and short duration of action (20 minutes to 1 hour)."
85. Callaway, James C.; Grob, Charles S. (1998). "Ayahuasca Preparations and Serotonin Reuptake Inhibitors: A Potential Combination for Severe Adverse Interactions" (PDF). Journal of Psychoactive Drugs 30 (4): 367–9. doi:10.1080/02791072.1998.10399712. ISSN 0279-1072. PMID 9924842
86. Bergström, Mats; Westerberg, Göran; Långström, Bengt (1997). "11C-harmine as a tracer for monoamine oxidase A (MAO-A): In vitro and in vivo studies". Nuclear Medicine and Biology 24 (4): 287–293. doi:10.1016/S0969-8051(97)00013-9. ISSN 0969-8051. PMID 9257326
87. Andritzky, Walter (1989). "Sociopsychotherapeutic Functions of Ayahuasca Healing in Amazonia". Journal of Psychoactive Drugs 21 (1): 77–89. doi:10.1080/02791072.1989.10472145. ISSN 0279-1072. PMID 2656954
88. Rätsch, Christian. Enzyklopädie der psychoaktiven Pflanzen. Botanik, Ethnopharmakologie und Anwendungen. Aarau: AT-Verl. p. 15. ISBN 978-3-85502-570-1
89. "2C-B, DMT, You and Me". Maps
90. "Entheogens & Visionary Medicine Pages". Miqel.com
91. Callaway JC, Raymon LP, Hearn WL, et al. Quantitation of N,N-dimethyltryptamine and harmala alkaloids in human plasma after oral dosing with ayahuasca (1996). "Quantitation of N,N-dimethyltryptamine and harmala alkaloids in human plasma after oral dosing with ayahuasca". J. Anal. Toxicol. 20 (6): 492–497. doi:10.1093/jat/20.6.492. PMID 8889686
92. R. Baselt, Disposition of Toxic Drugs and Chemicals in Man, 9th edition, Biomedical Publications, Seal Beach, CA, 2011, pp. 525–526
93. Strassman RJ, Qualls CR, Berg LM. “Differential tolerance to biological and subjective effects of four closely spaced doses of Ν,Ν-dimethyltryptamine in humans”. PMID 8731519
94. "DMT: The psychedelic drug 'produced in your brain'". SBS. 8 November 2013
95. "The God Chemical: Brain Chemistry And Mysticism". NPR
96. Callaway J (1988). "A proposed mechanism for the visions of dream sleep". Med Hypotheses 26 (2): 119–24. doi:10.1016/0306-9877(88)90064-3. PMID 3412201
97. Ανακαλύφθηκε η DMT (διμεθυλοτρυπταμίνη) στην επίφυση ποντικών [preludiance]
98. Hoffer A., Osmond H., Smythies J. (January 1954). "Schizophrenia; a new approach. II. Result of a year's research". Journal of Mental Science 100 (418): 29–45. doi:10.1192/bjp.100.418.29. PMID 13152519
99. Indolethylamine N-methyltransferase expression in primate nervous tissue [Wisconsin University, School of Medicine and Public Health]
100. "DMT Update | Cottonwood Research Foundation, Inc". Cottonwoodresearch.org. 2012-08-13
101. Νόμος Υπ' Αριθμόν 3459, Άρθρο 1/Κεφ.Α'/Πίνακας Α'
ετικέτες: διμεθυλοτρυπταμίνη, Ν,Ν-διμεθυλοτρυπταμίνη, DMT, Ν,Ν-DMT, λήμμα, ορισμός, βικιπαίδεια side
102. Η Βιοσύνθεση της DMT σε μια κυτταρική σειρά μελανώματος και ο μεταβολισμός της από τις υπεροξειδάσες [preludiance]
103. Οι αντικαρκινικές ιδιότητες της τρυπταμίνης και της διμεθυλοτρυπταμίνης [preludiance]
104. Rick Strassman [youtube]
105. Dose-Response Study of N,N-Dimethyltryptamine in Humans: II. Subjective Effects and Preliminary Results of a New Rating Scale [PDF]
ετικέτες: διμεθυλοτρυπταμίνη, Ν,Ν-διμεθυλοτρυπταμίνη, DMT, Ν,Ν-DMT, λήμμα, ορισμός, βικιπαίδεια

By Luminous on Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013 | ,
Newer entries
Older entries

Αναζητήστε λήμμα, ορισμό, ετυμολογία στη Psychedelic Wikipedia - Βικιπαίδεια

Translate